Πλιάτσικο με… δημοκρατία
Του συνεργάτου μας, συγγραφέως Θανάση Νικολαΐδη
ΣΗΚΩΘΗΚΕ, πλύθηκε, ντύθηκε, πάει στη στάση καιν δεν πάει το μυαλό του στην απεργία. Εκεί, κόσμος πολύς του έκοψε τη φόρα κι έψαξε για ταξί. Ανάρπαστο. Το μεσημέρι, έφτασε στο ΙΚΑ κι εκεί γινότανε χαμός. Γιατροί απεργούσαν, φαρμακοποιοί «αγωνίζονταν» και το «θύμα» πήρε το… δρόμο της επιστροφής. Με την ίδια διαδικασία και με την ψυχή στα δόντια.
ΚΑΘΗΣΕ στην καρέκλα εξουθενωμένος, αναποτελεσματικός και ανήσυχος κι όταν συνήλθε, πήρε χαρτί και καλαμάρι. Για να (κατα)γράψει ενόχους της κακοδαιμονίας του και να βγάλει άκρη. Για την Ελλάδα παραδομένη σε χέρια κλεφτών κι ας μη ..
διανύουμε χρόνια «αρματολών και κλεφτών». Τι να δει, τι να πρωτοσκεφθεί και ποιον να βάλει πρώτο; Σινάφια που αγκάλιαζαν στοργικά ενόχους-κλεφταράδες; Συνδικαλιστές που τη μέρα γκάριζαν σε συγκεντρώσεις και τη νύχτα απεργάζονταν σχέδια πώς να αποκτήσουν βίλες;
ΚΙ ύστερα, πάει το μυαλό (του) στον φακελάκια στο διάδρομο του νοσοκομείου. Εκεί κλείνονταν η «δουλειά» κι έπεφταν μαχαιριές στο ΕΣΥ. Στους φαρμακοποιούς «μες τ’ άσπρα» και με το 23% τόσο γλυκό, που δεν τους κάνει καρδιά να το μοιραστούν με νέους στο επάγγελμα.
ΤΗΝ πήρε από’ κει τη σκέψη του, την πήγε σε παλιούς και νέους του Κοινοβουλίου μας. Κατέγραψε προνόμια εθνοπατέρων (μισθό, συντάξεις και φρουρούς, ατέλειες και ασυλία…), τους είδε συσπειρωμένους στο κόμμα και τον αρχηγό, μέτρησε συμβούλια και επιτροπές χωρίς πόρισμα κι ύστερα πήγε στα παλιά. Στους «έμπειρους» και περπατημένους, που γίναν’ υπουργοί για να μας σώσουν. Με το αζημίωτο και με τη μίζα τους μπροστάντζα, πριν πέσουν υπογραφές, για να εξασφαλίσουν εαυτούς και απογόνους. Ύστερα; Θυμήθηκε τα… δίδακτρα των παιδιών του κ. Μαντέλη. Ήταν «χορηγία» στον μπαμπά, για τις υπηρεσίες του στο Υπουργείο και την προσφορά του στον τόπο.
ΠΡΙΝ ξαναπάει το μυαλό στη θέση του απ’ τη γύρα σε play back, σκάλωσε γερά στου κ. Άρη (Σπηλιωτόπουλου) το... έπος. Αυτός (υπουργός, 2008) και η παρέα του. Εμείς και οι δαπάνες του(ς). Για σουίτες με στρώμα μαλακό και με κονκάρδες, μιας και «εκπροσωπούσαν την Ελλάδα». Οι αποδείξεις (Χαρδαβέλας) υπάρχουν, ο εισαγγελέας ερευνά, μερικοί υπάλληλοι που ήταν κι αυτοί στο κόλπο αγωνιούν και ο Άρης δεν βγήκε καν στο τηλέφωνο. Μόνο για άνθη 400.000 ευρώ! Για γραβάτες, φουλάρια, κασκόλ και κομπολόγια, κορδόνια, πίνακες και…περικάρπια (δημοσία δαπάνη), στο επόμενο.
ΣΗΚΩΘΗΚΕ, πλύθηκε, ντύθηκε, πάει στη στάση καιν δεν πάει το μυαλό του στην απεργία. Εκεί, κόσμος πολύς του έκοψε τη φόρα κι έψαξε για ταξί. Ανάρπαστο. Το μεσημέρι, έφτασε στο ΙΚΑ κι εκεί γινότανε χαμός. Γιατροί απεργούσαν, φαρμακοποιοί «αγωνίζονταν» και το «θύμα» πήρε το… δρόμο της επιστροφής. Με την ίδια διαδικασία και με την ψυχή στα δόντια.
ΚΑΘΗΣΕ στην καρέκλα εξουθενωμένος, αναποτελεσματικός και ανήσυχος κι όταν συνήλθε, πήρε χαρτί και καλαμάρι. Για να (κατα)γράψει ενόχους της κακοδαιμονίας του και να βγάλει άκρη. Για την Ελλάδα παραδομένη σε χέρια κλεφτών κι ας μη ..
διανύουμε χρόνια «αρματολών και κλεφτών». Τι να δει, τι να πρωτοσκεφθεί και ποιον να βάλει πρώτο; Σινάφια που αγκάλιαζαν στοργικά ενόχους-κλεφταράδες; Συνδικαλιστές που τη μέρα γκάριζαν σε συγκεντρώσεις και τη νύχτα απεργάζονταν σχέδια πώς να αποκτήσουν βίλες;
ΚΙ ύστερα, πάει το μυαλό (του) στον φακελάκια στο διάδρομο του νοσοκομείου. Εκεί κλείνονταν η «δουλειά» κι έπεφταν μαχαιριές στο ΕΣΥ. Στους φαρμακοποιούς «μες τ’ άσπρα» και με το 23% τόσο γλυκό, που δεν τους κάνει καρδιά να το μοιραστούν με νέους στο επάγγελμα.
ΤΗΝ πήρε από’ κει τη σκέψη του, την πήγε σε παλιούς και νέους του Κοινοβουλίου μας. Κατέγραψε προνόμια εθνοπατέρων (μισθό, συντάξεις και φρουρούς, ατέλειες και ασυλία…), τους είδε συσπειρωμένους στο κόμμα και τον αρχηγό, μέτρησε συμβούλια και επιτροπές χωρίς πόρισμα κι ύστερα πήγε στα παλιά. Στους «έμπειρους» και περπατημένους, που γίναν’ υπουργοί για να μας σώσουν. Με το αζημίωτο και με τη μίζα τους μπροστάντζα, πριν πέσουν υπογραφές, για να εξασφαλίσουν εαυτούς και απογόνους. Ύστερα; Θυμήθηκε τα… δίδακτρα των παιδιών του κ. Μαντέλη. Ήταν «χορηγία» στον μπαμπά, για τις υπηρεσίες του στο Υπουργείο και την προσφορά του στον τόπο.
ΠΡΙΝ ξαναπάει το μυαλό στη θέση του απ’ τη γύρα σε play back, σκάλωσε γερά στου κ. Άρη (Σπηλιωτόπουλου) το... έπος. Αυτός (υπουργός, 2008) και η παρέα του. Εμείς και οι δαπάνες του(ς). Για σουίτες με στρώμα μαλακό και με κονκάρδες, μιας και «εκπροσωπούσαν την Ελλάδα». Οι αποδείξεις (Χαρδαβέλας) υπάρχουν, ο εισαγγελέας ερευνά, μερικοί υπάλληλοι που ήταν κι αυτοί στο κόλπο αγωνιούν και ο Άρης δεν βγήκε καν στο τηλέφωνο. Μόνο για άνθη 400.000 ευρώ! Για γραβάτες, φουλάρια, κασκόλ και κομπολόγια, κορδόνια, πίνακες και…περικάρπια (δημοσία δαπάνη), στο επόμενο.
