14/02/2011
Ειδικού Συνεργάτη
Η εικόνα της Τουρκίας που ασκεί επιτυχημένη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική προβάλλεται συνεχώς από τα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα. Φαίνεται, όμως, ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας.
Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες που προβάλλει ο κ. Νταβούτογλου απέτυχε με την Αρμενία, την Ελλάδα, αλλά και με τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτό προκύπτει από την αντίδραση των αξιωματούχων της Αιγύπτου στην προσπάθεια του κ. Ερντογάν να αναμιχτεί στα εσωτερικά της χώρας τους.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα επικοινώνησε τρεις φορές με τον κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Αίγυπτο, προφανώς για να του δώσει οδηγίες και όχι για να μάθει τις απόψεις του. ...
Στο τουρκικό Γενικό Επιτελείο πραγματοποιήθηκε η 24η συνεδρίαση της Ανωτάτης Ομάδας Κοινής Άμυνας Τουρκίας-ΗΠΑ. Επικεφαλής της τουρκικής αποστολής ήταν ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός Ασλάν Γκιουνέρ και της αμερικανικής ο υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Διεθνούς Ασφάλειας, πρέσβης Αλεξάντερ Βερσμπόου. Οι δυο πλευρές εξέτασαν θέματα περιφερειακής ασφάλειας κ.α.
Η μεγαλύτερη αποτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σημειώθηκε, όπως όλα δείχνουν, στην Κύπρο. Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα από σχόλια Τούρκων συναδέλφων που επιβεβαιώνουν τις απόψεις μας.
Για παράδειγμα ο Ενγκίν Αρντιτς στη Σαμπάχ, μεταξύ άλλων, γράφει: «Επαναλαμβάνω: Η Τουρκία δεν μετέφερε ειρήνη, ανεξαρτησία, ασφάλεια, δημοκρατία κ.λ.π. στην Κύπρο. Η Τουρκία κατέκτησε τη βόρεια Κύπρο. Αυτό το είδε όλος ο κόσμος και δεν το αποδέχθηκε.Κατέλαβε τη βόρεια Κύπρο και αρνείται να την επιστρέψει εδώ και 37 χρόνια.
Όταν καταλάβεις ένα μέρος δεν μπορείς να το επιστρέψεις , γιατί θα αντιδράσει η γραφειοκρατία και η κοινή γνώμη. Γιατί το να παίρνεις και να μην επιστρέφεις βρίσκεται στο γονίδιο του λαού. Η ιστορία των Οθωμανών διδάσκεται στα σχολεία με τη λογική του «πάρε-δώσε».
Ένα κράτος που από το 1699 χάνει συνεχώς εδάφη (αδιάφορο αν λέγεται οθωμανική αυτοκρατορία ή δημοκρατία) πήρε για πρώτη φορά πίσω ένα κομμάτι γης χύνοντας αίμα. Δεν υπολογίζω την Αλεξανδρέττα , την οποία πήραμε πίσω χωρίς να ρίξουμε μια σφαίρα.
Εάν πράγματι θέλαμε να πάμε στην Κύπρο με σκοπό την ειρήνη θα έπρεπε να φύγουμε αμέσως μετά την ανατροπή του Σαμψών και την επιστροφή του Καραμανλή στην Ελλάδα. Γιατί τότε έλαμπε η εικόνα της Τουρκίας που έφερε τη δημοκρατία και στις δυο χώρες.
Με την αποτυχημένη πολιτική του Ετζεβίτ από «Απόστολοι Ειρήνης» γίναμε κατακτητές.
Τα παιδιά του δημοτικού παπαγαλίζουν «Η Μικρά Ασία είναι μητέρα πατρίδα και η Κύπρος μικρή πατρίδα». Οι συγγραφείς που έχουν γαλουχηθεί με αυτή τη νοοτροπία δεν μπορούν να απαντήσουν στα ακόλουθα ερωτηματικά:
Γιατί η Κύπρος δεν συμπεριλαμβάνεται στο Μισάκι Μιλλί; (Σ.Σ. Εθνικός όρκος, το πολιτικό μανιφέστο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που ψηφίστηκε ομόφωνα στην οθωμανική Βουλή στις 28.1.1920 και προβλέπει την επανάκτηση των χαμένων εδαφών της αυτοκρατορίας)
Μήπως γιατί τη δώσαμε οριστικά στους Άγγλους το 1889;
Γιατί, όμως , τότε ζητήσαμε και πήραμε πίσω το Καρς και το Άρνταχαν που είχαμε δώσει στους Ρώσους πριν το 1878;
Γιατί παραιτηθήκαμε με τόση ευκολία από τη Μοσούλη και την Κιερκούκη που συμπεριλαμβάνονται στο Μισάκι Μιλλί;
Εάν θα διεκδικήσουμε δικαιώματα σε περιοχές εκτός αυτών των ορίων, γιατί δεν ζητάμε πίσω τη Δ. Θράκη, τη Μολδοβλαχία;
Μπορεί να μας πει κάποιος μέχρι ποια χρονολογία διεκδικούμε εδάφη που χάσαμε και μέχρι ποια δεν τα διεκδικούμε;»
Αλλά και ο Σεμίχ Ιντίζ στην εφημερίδα Μιλλιέτ εκτιμά ότι ο κ. Ερντογάν και ο υπουργός κ. Τσιτσέκ έκαναν έστω και καθυστερημένα ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο στον κ. Χριστόφια, ο οποίος ισχυρίζεται πάντα ότι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό δεν πρέπει να γίνονται με τους Τουρκοκύπριους αλλά με την Τουρκία.
Η απομάκρυνση του Τούρκου πρέσβη από τη Λευκωσία με πρωτοφανή, για τα διπλωματικά χρονικά, τρόπο και η αντικατάσταση του από ένα γραφειοκράτη και όχι διπλωμάτη δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό στην Κύπρο.
Πώς θα μπορέσει ο κ. Νταβούτογλου, αναρωτιέται ο κ. Ιντίζ, μετά από όλα αυτά να ισχυριστεί στη διεθνή κοινότητα ότι η «βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία» είναι ανεξάρτητο κράτος;
Το πλούσιο υπέδαφος της Κύπρου άλλαξε τα δεδομένα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Η Κύπρος έγινε η πολύφερνη νύφη της Μεσογείου , την οποία αγάπησαν ξαφνικά όλοι και τρέχουν να την επισκεφθούν. Μετά τον Πρόσεδρο Μεντβέντεφ, τον Άσαντ, την κ. Μέρκελ ετοιμάζεται και ο κ. Σαρκοζί να πάει στην Κύπρο. Μήπως , μέσα σε αυτές τις γεωστατικές ανακατατάξεις έφθασε η στιγμή της απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από το Νησί και προετοιμάζεται η κοινή γνώμη; Αλλιώς δεν μπορεί να ερμηνευτεί η κρίση μεταξύ της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Πάντως η Τουρκία ασκεί πάντα «ανεξάρτητη» πολιτική!
elzoni.gr
Η εικόνα της Τουρκίας που ασκεί επιτυχημένη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική προβάλλεται συνεχώς από τα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα. Φαίνεται, όμως, ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας.
Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες που προβάλλει ο κ. Νταβούτογλου απέτυχε με την Αρμενία, την Ελλάδα, αλλά και με τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτό προκύπτει από την αντίδραση των αξιωματούχων της Αιγύπτου στην προσπάθεια του κ. Ερντογάν να αναμιχτεί στα εσωτερικά της χώρας τους.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα επικοινώνησε τρεις φορές με τον κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Αίγυπτο, προφανώς για να του δώσει οδηγίες και όχι για να μάθει τις απόψεις του. ...
Στο τουρκικό Γενικό Επιτελείο πραγματοποιήθηκε η 24η συνεδρίαση της Ανωτάτης Ομάδας Κοινής Άμυνας Τουρκίας-ΗΠΑ. Επικεφαλής της τουρκικής αποστολής ήταν ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός Ασλάν Γκιουνέρ και της αμερικανικής ο υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Διεθνούς Ασφάλειας, πρέσβης Αλεξάντερ Βερσμπόου. Οι δυο πλευρές εξέτασαν θέματα περιφερειακής ασφάλειας κ.α.
Η μεγαλύτερη αποτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σημειώθηκε, όπως όλα δείχνουν, στην Κύπρο. Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα από σχόλια Τούρκων συναδέλφων που επιβεβαιώνουν τις απόψεις μας.
Για παράδειγμα ο Ενγκίν Αρντιτς στη Σαμπάχ, μεταξύ άλλων, γράφει: «Επαναλαμβάνω: Η Τουρκία δεν μετέφερε ειρήνη, ανεξαρτησία, ασφάλεια, δημοκρατία κ.λ.π. στην Κύπρο. Η Τουρκία κατέκτησε τη βόρεια Κύπρο. Αυτό το είδε όλος ο κόσμος και δεν το αποδέχθηκε.Κατέλαβε τη βόρεια Κύπρο και αρνείται να την επιστρέψει εδώ και 37 χρόνια.
Όταν καταλάβεις ένα μέρος δεν μπορείς να το επιστρέψεις , γιατί θα αντιδράσει η γραφειοκρατία και η κοινή γνώμη. Γιατί το να παίρνεις και να μην επιστρέφεις βρίσκεται στο γονίδιο του λαού. Η ιστορία των Οθωμανών διδάσκεται στα σχολεία με τη λογική του «πάρε-δώσε».
Ένα κράτος που από το 1699 χάνει συνεχώς εδάφη (αδιάφορο αν λέγεται οθωμανική αυτοκρατορία ή δημοκρατία) πήρε για πρώτη φορά πίσω ένα κομμάτι γης χύνοντας αίμα. Δεν υπολογίζω την Αλεξανδρέττα , την οποία πήραμε πίσω χωρίς να ρίξουμε μια σφαίρα.
Εάν πράγματι θέλαμε να πάμε στην Κύπρο με σκοπό την ειρήνη θα έπρεπε να φύγουμε αμέσως μετά την ανατροπή του Σαμψών και την επιστροφή του Καραμανλή στην Ελλάδα. Γιατί τότε έλαμπε η εικόνα της Τουρκίας που έφερε τη δημοκρατία και στις δυο χώρες.
Με την αποτυχημένη πολιτική του Ετζεβίτ από «Απόστολοι Ειρήνης» γίναμε κατακτητές.
Τα παιδιά του δημοτικού παπαγαλίζουν «Η Μικρά Ασία είναι μητέρα πατρίδα και η Κύπρος μικρή πατρίδα». Οι συγγραφείς που έχουν γαλουχηθεί με αυτή τη νοοτροπία δεν μπορούν να απαντήσουν στα ακόλουθα ερωτηματικά:
Γιατί η Κύπρος δεν συμπεριλαμβάνεται στο Μισάκι Μιλλί; (Σ.Σ. Εθνικός όρκος, το πολιτικό μανιφέστο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που ψηφίστηκε ομόφωνα στην οθωμανική Βουλή στις 28.1.1920 και προβλέπει την επανάκτηση των χαμένων εδαφών της αυτοκρατορίας)
Μήπως γιατί τη δώσαμε οριστικά στους Άγγλους το 1889;
Γιατί, όμως , τότε ζητήσαμε και πήραμε πίσω το Καρς και το Άρνταχαν που είχαμε δώσει στους Ρώσους πριν το 1878;
Γιατί παραιτηθήκαμε με τόση ευκολία από τη Μοσούλη και την Κιερκούκη που συμπεριλαμβάνονται στο Μισάκι Μιλλί;
Εάν θα διεκδικήσουμε δικαιώματα σε περιοχές εκτός αυτών των ορίων, γιατί δεν ζητάμε πίσω τη Δ. Θράκη, τη Μολδοβλαχία;
Μπορεί να μας πει κάποιος μέχρι ποια χρονολογία διεκδικούμε εδάφη που χάσαμε και μέχρι ποια δεν τα διεκδικούμε;»
Αλλά και ο Σεμίχ Ιντίζ στην εφημερίδα Μιλλιέτ εκτιμά ότι ο κ. Ερντογάν και ο υπουργός κ. Τσιτσέκ έκαναν έστω και καθυστερημένα ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο στον κ. Χριστόφια, ο οποίος ισχυρίζεται πάντα ότι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό δεν πρέπει να γίνονται με τους Τουρκοκύπριους αλλά με την Τουρκία.
Η απομάκρυνση του Τούρκου πρέσβη από τη Λευκωσία με πρωτοφανή, για τα διπλωματικά χρονικά, τρόπο και η αντικατάσταση του από ένα γραφειοκράτη και όχι διπλωμάτη δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό στην Κύπρο.
Πώς θα μπορέσει ο κ. Νταβούτογλου, αναρωτιέται ο κ. Ιντίζ, μετά από όλα αυτά να ισχυριστεί στη διεθνή κοινότητα ότι η «βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία» είναι ανεξάρτητο κράτος;
Το πλούσιο υπέδαφος της Κύπρου άλλαξε τα δεδομένα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Η Κύπρος έγινε η πολύφερνη νύφη της Μεσογείου , την οποία αγάπησαν ξαφνικά όλοι και τρέχουν να την επισκεφθούν. Μετά τον Πρόσεδρο Μεντβέντεφ, τον Άσαντ, την κ. Μέρκελ ετοιμάζεται και ο κ. Σαρκοζί να πάει στην Κύπρο. Μήπως , μέσα σε αυτές τις γεωστατικές ανακατατάξεις έφθασε η στιγμή της απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από το Νησί και προετοιμάζεται η κοινή γνώμη; Αλλιώς δεν μπορεί να ερμηνευτεί η κρίση μεταξύ της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Πάντως η Τουρκία ασκεί πάντα «ανεξάρτητη» πολιτική!
elzoni.gr
