Γεώργιος Παπανδρέου (2)
Του συνεργάτη μας Θανάση Ι. Νικολαΐδη
ΣΑΝ χθες η εκλογική νίκη του Γ. Παπανδρέου (1963), σαν χθες και ο θάνατος του (1968). Με τον «Ανένδοτο Αγώνα» του ο «Γέρος της Δημοκρατίας» κέρδισε τα νιάτα και μίλησε στην καρδιά του κάθε έντιμου έλληνα. Αυτόν τον σοφό Πρωθυπουργό του 53% και πρύτανη του λόγου βάλθηκε το Παλάτι να τον «αποκαθηλώσει» και τα κατάφερε. Με τους Γαρουφαλλιάδες και με τη «θεωρία του κηπουρού». Ο Παπανδρέου επέμενε να αναλάβει (και) το Υπουργείο στρατιωτικών και του φόρτωσαν τη ρετσινιά πως πάει να καλύψει τον γιο του (Ανδρέα) για τον ΑΣΠΙΔΑ. Με τον ΙΔΕΑ, βέβαια, υπαρκτό από δεκαετίες και με τον Παπαδόπουλο να οργανώνει μυημένους αξιωματικούς για την «εθνοσωτήριο».....ΟΛΑ έγιναν κατά τα προβλεπόμενα (απ’ του Αμερικανούς). Ο Παπανδρέου «πλήρωσε» το «όχι» του στο σχέδιο Άτσεσον για την Κύπρο και την επιμονή του για δημοκρατία στην Ελλάδα, σε μέρες ζόφου. Η Αποστασία τον εξουδετέρωσε και ο φασισμός έσκασε μύτη. Με τους κανίβαλους του ΕΑΤ-ΕΣΑ και με τη μουγκαμάρα εκεί όπου αντηχούσε η μυριόστομη κραυγή «Παπανδρέου-Δημοκρατία». Οι πολιτικοί ανενεργοί και ο Παπανδρέου περιορισμένος «οίκοι» να μετράει τα «θηρία» και τις μέρες του στη ζωή.
ΠΕΘΑΙΝΕΙ (3.11.68) και στην κηδεία του η χούντα «καταργείται». Δεν βρίσκεται δύναμη να συγκρατήσει τη λαοθάλασσα και ξανακούγονται συνθήματα που έθρεψαν την ελπίδα, πριν τη συνθλίψουν τανκς ή τη δρεπανίσουν τηλεκατευθυνόμενοι καραβανάδες.
Ο Παπανδρέου που μαγνήτιζε τις μάζες νεκρός και οι έλληνες κλαίνε. Για τον πολιτικό που «τα στερνά του τίμησαν τα πρώτα» και που δεν «τρελαίνει» πια απ’ τα μπαλκόνια. Η χούντα ξαναεπιβάλλει τους «νόμους» της και τον νόμο της σιωπής. Το όνειρο για δημοκρατία χάθηκε κι η νύχτα θα’ ταν μεγάλη. Τα «μιάσματα» πλήρωσαν με αίμα. Οι «συνοδοιπόροι» (του Γ. Παπανδρέου) με φακέλωμα και αποκλεισμούς. Οι φοιτητές στο μάτι του «Σπουδαστικού της Ασφαλείας» και, βέβαια, οι μισοί έλληνες να…καρφώνουν τους άλλους μισούς-μη…ξεχνιόμαστε.
ΤΟ «άστρο» έσβησε (άλλο πρόβαλε) και η Χούντα βιαζόταν να…ολοκληρώσει. Η Κύπρος «έπρεπε» να διχοτομηθεί και η ελλαδική χούντα (Ιωαννίδης) έκλεισε το μάτι στην κυπριακή (Σαμψών-ΕΟΚΑ Β΄). Ο Αττίλας περπάτησε πάνω στο στρωμένο έδαφος των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου και η χούντα «εξεμέτρησε το ζειν».
