31 Μαϊου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος. Ηταν ακριβώς έναν χρόνο πριν, όταν τέτοιες ημέρες άρχισα να παρατηρώ τα πρώτα συμπτώματα, ενός προβλήματος υγείας που θα εξελισόταν σε μάχη ζωής! Μία εβδομάδα μετά την "Παγκόσμια Ημέρα κατα του καπνίσματος", εγώ ανακάλυπτα ότι αυτό ο μικρός διάβολος των 8,5 εκατοστών, είχε κάνει "πάρτυ" στον οργανισμό μου!Και λίγο αργότερα, 1η Ιουλίου 2009, την ημέρα που οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από διαφημιστικά με το σλόγκαν "1η Ιουλίου: η Ελλάδα κόβει το τσιγάρο", εγώ έμπαινα στο χειρουργείο για επέμβαση. Ακολούθησε ένα σκληρό καλοκαίρι, το δυσκολότερο της ζωής μου, γεμάτο θεραπείες, αγωνία, κούραση...
και όλα αυτά που όσοι έχετε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα υγείας στο στενό σας περιβάλλον, τα γνωρίζετε από πρώτο χέρι!
Σήμερα έναν χρόνο μετά, τέλος καλό, όλα καλά, αλλά νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας, ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που μου έδωσε αυτή η περιπέτεια: ότι η διακοπή του καπνίσματος είναι το μέγιστο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου! Σε κανέναν άλλο, παρά μόνο σ' εσένα τον ίδιο!
Καπνιστής "από κούνια", αντιμετώπιζα πάντα ως "ενοχλητικούς" τους αντικαπνιστές. Τους θεωρούσα υπερβολικούς και κάθε φορά που μου έλεγαν "κόφτο", σκεφτόμουνα πως εμένα δεν μου έχει κάνει κανένα κακό το τσιγάρο! Ενιωθα δυνατός σαν ταύρος, οι ιατρικές εξετάσεις που κατα καιρούς έκανα ενθουσιαζαν πάντα τους γιατρούς μου, οι δυνάμεις μου ήταν σε άριστη κατάσταση... Μπορούσα να δουλεύω 15 και 17 ώρες το 24ωρο ασταμάτητα και δεν αντιλαμβανόμουνα τι κακό έχει να "απολαμβάνω" και 30 - 40 τσιγαράκια μέσα στην ημέρα!
Το πρώτο καμπανάκι, "χτύπησε" πριν από 10 περίπου χρόνια! Οταν κατα τη διάρκεια μιας τυχαίας εξέτασης, βρέθηκε κάτι που το "γεννούσε" ο οργανισμός μου λόγω του καπνίσματος! "Καλό θα ήταν να κόψεις το τσιγάρο" , μου είπαν οι γιατροί. Κάπως έτσι ξεκίνησα τον πρώτο αγώνα για την απεξάρτηση, γιατί ένιωθα πως το χρωστούσα στον γιό μου, την οικογένειά μου, τους γιατρούς...
Μόνο όποιος είναι καπνιστής, μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια! Αντεξα ενάμιση χρόνο, μετά το ξανάρχισα, το ξαναέκοψα, άντεξα δύο χρόνια, πάλι από την αρχή... Οι καπνιστές που ήταν στο περιβάλλον μου, ήταν συνήθως οι πρώτοι που μου πρόσφεραν από το πακέτο τους- "άρρωστοι" βλέπεις κι αυτοί ! Κι εγώ, χωρίς διάθεση αντίστασης, με το άλλοθι "ε, δεν χάλασε ο κόσμος για 5 τσιγαράκια, την ημέρα, από τη στιγμή που δεν έχω καμμία ενόχληση ", υπέκυπτα στον πειρασμό!
Κι ύστερα "ήρθαν οι μέλισσες"...
"Smoking reaction" χαρακτήρισαν οι γιατροί όλο αυτό που πέρασα το καλοκαίρι του 2009. Κι εγώ ένιωσα τη μεγαλύτερη ήττα της ζωής μου! Αισθάνθηκα μικρός κι ασήμαντος, ένα "τίποτα" που νικήθηκε από ένα διάβολο 8,5 εκατοστών! Ηταν τότε που είπα το οριστικό ΤΕΛΟΣ!
Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι το τσιγάρο δεν το κόβεις γιατί το "οφείλεις" στους άλλους, ούτε καν στο ίδιο σου το παιδί! Το τσιγάρο το σταματάς, γιατί έτσι κάνεις δώρο στον εαυτό σου τη ΖΩΗ! Κανένα πάθος, καμμία εξάρτηση, δεν μπορεί να είναι πιο δυνατή από τη ΖΩΗ! Τουλάχιστον όχι για έναν άνθρωπο σαν εμένα, που θέλω να "είμαι καβάλα στο άλογο" και να δηλώνω ΔΥΝΑΤΟΣ!
Ξέρω πως δεν θα επηρεάσω κανέναν από εσάς να το κόψει! Ούτε εγώ επηρεαζόμουνα ως καπνιστής! Ηθελα, όμως να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματά μου και να σας διαβεβαιώσω, πως όταν αποφασίσεις ότι ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, το κάπνισμα δεν σου λείπει ούτε καν σαν ανάμνηση!
Κώστας Χαρδαβέλλας
