Η τρίτη και, ως φαίνεται, πιο φαρμακερή εκδοχή του ρωσικού αμυντικού δόγματος είναι πλέον γεγονός, και σύμφωνα με τον γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πάτρουσεφ, που είχε και την ευθύνη του συντονισμού της αναθεώρησής του, θα προβλέπει προειδοποιητικά πυρηνικά χτυπήματα και χρήση του ρωσικού στρατού σε επιχειρήσεις ακόμη και εκτός Ρωσίας.
ΜΟΣΧΑ
Του Γιώργου Σινανίδη (© περιοδικό “Ελλάδα” | agora@inbox.ru)
“Η ζωή αλλάζει. Κι αν, για παράδειγμα, το 1993 είχαμε ως αφετηρία την εκτίμηση ότι οι στρατιωτικές συγκρούσεις αποκλείονται, η περαιτέρω εξέλιξη της κατάστασης του κόσμου μας έδειξε ότι όχι απλώς είναι δυνατές, αλλά μπορεί να πάρουν και μεγάλες διαστάσεις”, δήλωσε αποκαλύπτοντας πολλές από τις μύχιες σκέψεις της ρωσικής ηγεσίας ο κ. Πάτρουσεφ.
Ο ρώσος αξιωματούχος, που υπήρξε αρχηγός των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών πριν αναλάβει το Συμβούλιο Ασφαλείας, δήλωσε στην επίσημη κυβερνητική εφημερίδα “Ροσίσκαγια Γκαζιέτα” ότι το κείμενο του νέου δόγματος έχει ολοκληρωθεί και θα παρουσιαστεί επισήμως στον πρόεδρο Μεντβέντεφ, ώστε να γίνει η τελική έγκρισή του έως τα τέλη του χρόνου.
“Είμαστε έτοιμοι να κινηθούμε προς έναν αποπυρηνικοποιημένο κόσμο, όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί μόνο με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Το παράδειγμά τους πρέπει να το ακολουθήσουν και εκείνες οι πυρηνικές δυνάμεις που κρατούν σήμερα στάση αναμονής”, εκτιμά ο Πάτρουσεφ, εξηγώντας ότι το πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας έχει σκοπό τη διασφάλιση του γεγονότος ότι η Ρωσία παραμένει πυρηνική δύναμη, ικανή να ασκεί αποτρεπτική πολιτική εναντίον οποιουδήποτε τυχόν εχθρού εποφθαλμιούσε συμφέροντα της ίδιας ή των συμμάχων της.
“Η χρήση του πυρηνικού όπλου εξαρτάται από τις συνθήκες και τις προθέσεις του πιθανού επιτιθέμενου”, σύμφωνα με τον κ. Πάτρουσεφ, που εξηγεί ότι για πρώτη φορά με τόση σαφήνεια το ρωσικό δόγμα προβλέπει “σε κρίσιμες για την εθνική ασφάλεια καταστάσεις πυρηνικό πλήγμα κατά του εχθρού, ακόμη και προληπτικού χαρακτήρα”.
ΝΕΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
Σε πολυάριθμα σχόλια και δημοσιεύματα από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι μετά τις εκδοχές του 1993 και του 2000 ετοιμάζεται εντατικά μία ακόμη αναθεώρηση του ρωσικού πολεμικού δόγματος, γίνεται η εκτίμηση ότι οι ρωσικές “προειδοποιήσεις” μοιάζουν να στρέφονται προς τις νέες απειλές του 21ου αιώνα, οι οποίες δεν συνδέονται απαραίτητα με μια σύγκρουση “Δύσης - Ανατολής”, αλλά ακόμη και με μια πολεμική αντιπαράθεση “Ανατολής - βαθιάς Ανατολής”.
“Η παλαιού τύπου σύγκρουση των δυνάμεων είναι από καιρό παρελθόν, όμως αν δεν αλλάξουμε την παλαιά αρχιτεκτονική, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε την παγκόσμια ασφάλεια” θεωρούν στο Κρεμλίνο, υποστηρίζοντας με κάθε διπλωματικό και πολιτικό μέσο την πρωτοβουλία του προέδρου Μεντβέντεφ για αναθεώρηση του ευρωπαϊκού και διεθνούς συστήματος ασφαλείας.
Σύμφωνα με τις ρωσικές αναλύσεις, αρκετές από τις αμυντικές εκτιμήσεις του παρελθόντος έχουν ακόμη ισχύ, όμως αναπόφευκτα θα συμπληρωθούν από τις απειλές που μοιάζουν να έρχονται από το μέλλον. “Η μάχη για την ενέργεια και τα καύσιμα, καθώς και για άλλες πηγές, με την προσέλκυση των ενόπλων δυνάμεων, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, η διάδοση των όπλων μαζικού ολέθρου, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών, η διεθνής τρομοκρατία” είναι μερικές από τις ανησυχητικές διαδικασίες που υποχρεώνουν τη ρωσική ηγεσία σε επανεκτιμήσεις και προετοιμασίες.
“Ίσως η πιο ανώδυνη πλευρά των εξελίξεων να ήταν όσα είδαμε μέχρι σήμερα στη ρωσική περιφέρεια: τη θερμή σύγκρουση Ρωσίας και Γεωργίας μετά την εισβολή των Γεωργιανών στη Νότια Οσετία και ο σχεδόν ετήσιος πόλεμος του φυσικού αερίου Ρωσίας - Ουκρανίας, που φέτος μοιάζει να αναβάλλεται λόγω των συμφωνιών Πούτιν - Τιμοσένκο και των ουκρανικών εκλογών της 17ης Ιανουαρίου”, εκτιμούν ρώσοι πολιτικοί αναλυτές, προβλέποντας αναζωπυρωμένη επιστροφή της μάχης για επιρροή στο μετασοβιετικό πεδίο.
Οι ίδιοι σχολιαστές συνδέουν τις αναθεωρημένες ρωσικές εκτιμήσεις για χρήση του πυρηνικού όπλου με την εμπειρία της θερμής σύγκρουσης στη Γεωργία και τις ανησυχίες ηγετικών κύκλων ότι η Μόσχα ενδεχομένως να μην ήταν σε θέση, όπως παλαιότερα η Σοβιετική Ένωση, να αντεπεξέλθει σε συνθήκες γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης με συμβατικές δυνάμεις ή αν τα μέτωπα στα οποία πρέπει να ανταποκριθεί είναι περισσότερα του ενός. Γι’ αυτό και σε περίπτωση απειλής των εθνικών της συμφερόντων η Μόσχα δεν αποκλείει πλέον τη χρήση των πυρηνικών όπλων, ακόμη και αν δεν δεχτεί η ίδια πρώτη πυρηνικό πλήγμα και αναγκαστεί να αποτρέψει μια υπέρτερη επίθεση με συμβατικές δυνάμεις.
Η εμπειρία του πολέμου με τη Γεωργία ανέδειξε και μια σειρά αδυναμίες και υστερήσεις των ρωσικών δυνάμεων, γεγονός που έχει θέσει επί τάπητος την ανανέωση του απαρχαιωμένου, σε πολλές περιπτώσεις, εξοπλισμού του ρωσικού στρατού, την αλλαγή των τακτικών του, τη δημιουργία σύγχρονων “ευκίνητων” μονάδων. “Ο νέος εξοπλισμός είναι η υλική βάση της αμυντικής μας ισχύος”, σύμφωνα με τον κ. Πάτρουσεφ, ο οποίος δεν παραλείπει στις παρεμβάσεις του να υπογραμμίζει και τη σημασία του τραυματισμένου τα τελευταία χρόνια στρατιωτικού και βιομηχανικού συμπλέγματος για την οικονομία της χώρας. Ως γνωστόν, το εμπόριο όπλων προσφέρει ουκ ολίγα στον ρωσικό προϋπολογισμό, διασφαλίζοντας συνθήκες κοινωνικής ειρήνης και σε μια σειρά ρωσικές περιφέρειες που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την παραγωγή τους.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ/ infognomon/EFENPRESS
