Η «μόδα» των καταλήψεων ξαναχτυπά στη Θεσσαλονίκη

newsblog | Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009 | 16:55

Από την εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας ήταν εκπρόσωπος των καταληψιών μαθητών στην Αθήνα μέχρι και σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Οι καταλήψεις των σχολείων εκφυλίστηκαν και από ύψιστη μορφή αντίδρασης και άσκησης ουσιαστικής πολιτικής από τους μαθητές, έγιναν εργαλείο για κάθε απίθανο σκοπό. Κατάληψη για να φύγει ο Α ή ο Β Καθηγητής, κατάληψη για να αλλαχθούν τα κουφώματα στο σχολείο, κατάληψη για να γίνει καπνιστήριο ένα τμήμα από τις τουαλέτες και άλλα τέτοια ευτράπελα είναι μόνο μερικά από τα αιτήματα.

Επί της ουσίας, η κατάληψη έγινε η επιτομή της «λούφας και παραλλαγής» που κυριαρχεί στους περισσότερους τομείς της κοινωνίας μας. Καθρέφτης άλλωστε τα σχολεία του τρόπου με τον οποίο οι μεγαλύτεροι χτίζουν καθημερινά τη δική τους κοινωνία, δεν θα μπορούσε η εξέλιξη να είναι διαφορετική.

Η πικρή αλήθεια, για όποιον είναι διατεθειμένος να την κοιτάξει κατάματα, είναι ότι ελάχιστα πλέον είναι τα αιτήματα που έχουν μία πραγματική αφετηρία και στοχεύουν σε μία κατάληξη, σε ένα στόχο, ακόμα και αν αυτός είναι ουτοπικός. Τις περισσότερες φορές μπορεί και να μην υπάρχει λόγος, αλλά το όλο θέμα να αποτελεί απλά την αφρομή για μερικές διδακτικές ώρες χαμένες και εννοείται ποτέ αναπληρούμενες.

Στη Θεσσαλονίκη, περισσότερα από 20 σχολεία βρίσκονται ήδη υπό κατάληψη και αν γρήγορα δεν γίνει μία ουσιαστική κουβέντα – παρέμβαση, πολύ εύκολα ο αριθμός θα διπλασιάζεται κάθε ημέρα. Ποιός δεν θέλει άλλωστε το χαβαλέ, σε μία χώρα όπου υπάρχουν μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις;