Aπό το Εpirus-Ellas.
Από το 1996 είχε ξεκινήσει η αλληλογραφία των δημοσίων υπηρεσιών για την απομάκρυνση
των επικίνδυνων υλικών, αλλά το ζήτημα χάθηκε στο Δαίδαλο της γραφειοκρατίας.
Τι παραπάνω μπορεί να φέρει στο προσκήνιο μία πυρκαγιά, εκτός από την επιτυχημένη παρέμβαση της Πυροσβεστικής; Ελάχιστοι μπορούν να σκεφτούν ότι μέσα από ένα τέτοιο περιστατικό μπορεί να έρθει στο προσκήνιο το… μεγαλείο του ελληνικού κράτους, του ελληνικού δημοσίου, των υπαλλήλων ή ακόμη και των εκλεγμένων που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης.
Η πυρκαγιά που ξέσπασε το μεσημέρι της Τετάρτης σε μία παλιά αποθήκη τύπου ΤΟΛ, μεταξύ της λεωφόρου Γράμμου...
και του νεκροταφείου του Αγίου Νικολάου Κοπάνων αποκαλύπτει το μέγεθος της ανευθυνότητας δεκαετιών από συναρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους.
Τα έγγραφα που παρουσιάζει σήμερα η «Ε» επιβεβαιώνουν την εκτίμηση που έχει παγιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην ελληνική κοινωνία, ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι παρά ένας απαρχαιωμένος μηχανισμός, τα γρανάζια του οποίου λειτουργούν με σημαντική χρονοκαθυστέρηση.
Όπως αποκαλύπτεται, η αγωνιώδης προσπάθεια του Ανακριτικού Τμήματος της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας να ανακαλύψουν τον ιδιοκτήτη της αποθήκης, δεν ήταν μόνο για τις ανάγκες της προανάκρισης, αλλά και για να έρθει στο φως η άγνωστη ιστορία της αποθήκευσης εκατοντάδων κιλών άχρηστων χημικών, μεταξύ των οποίων και το άκρως επικίνδυνο DDT, που χρησιμοποιούνταν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για την καταπολέμηση των κουνουπιών στο λεκανοπέδιο και αλλού!
Η αλληλογραφία μεταξύ των συναρμόδιων υπηρεσιών και οι πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε επιβεβαιώνουν την ανησυχία των περιοίκων, καθώς αποδεικνύεται ότι ακόμη και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες και μέλη επιτροπών που συγκροτήθηκαν για την απομάκρυνση των επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία υλικών αρνήθηκαν να τα απομακρύνουν, επικαλούμενοι την τοξικότητά τους!
Το ίδιο έκαναν βέβαια και κάποιοι εργάτες, που κλήθηκαν πριν από μερικά χρόνια από τη Νομαρχία να απομακρύνουν τα υλικά της αποθήκης, όμως αντέδρασαν, έχοντας προφανώς πληροφορηθεί το σχετικό ιστορικό.
Η αποθήκη του… κανένα
Η εν λόγω αποθήκη είχε παραχωρηθεί στη Διεύθυνση Πρόνοιας Ιωαννίνων για την αποκατάσταση αστών προσφύγων και το 1996 επανεγγράφηκε στην Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου.
Το όνομα της αποθήκης είναι ΑΚ 543 και η Διεύθυνση Πρόνοιας είχε χρησιμοποιήσει τμήμα αυτής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, ανά τακτά διαστήματα περίοικοι αναζητούσαν την υπηρεσία που είχε στη δικαιοδοσία της το κτίριο, επισημαίνοντας ότι από εκεί αναδύεται μία περίεργη και έντονη δυσοσμία. Λίγα πράγματα κατάφεραν όμως, μέχρι τον Αύγουστο του 2007, όταν η Κτηματική Υπηρεσία Ιωαννίνων με το υπ’ αριθμ. 887 έγγραφό της προς την Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας της ΝΑΙ ζητά τον καθαρισμό και την απομάκρυνση αρχείου και χημικών υλικών που βρισκόταν στην αποθήκη.
Στο έγγραφο τονίζεται πως η υπηρεσία πραγματοποίησε επιτόπια επίσκεψη και διαπίστωσε πως εντός του κυρίως χώρου, «υπάρχουν σκηνές μεγάλες, φωριαμοί με αρχεία, βαρέλια μεγάλα με χημικά, πλαστικά δοχεία με χημικά, περίπου 20 φιάλες οξυγόνου, ψεκαστήρες και γενικά υλικά που χρησιμοποιεί η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας».
Στο έγγραφο τονίζεται πως προκειμένου να αποδοθεί το κτίριο στο Δημόσιο, στο οποίο ανήκει σαν δημόσιο κτήμα, θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες σε συνεργασία με το τμήμα καθαριότητας του Δήμου Ιωαννιτών για την απομάκρυνση των υλικών.
Το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με πληροφορίες συγκροτήθηκε επιτροπή, τα μέλη της οποίας όμως αρνήθηκαν να καταγράψουν και να απομακρύνουν τα υλικά, επικαλούμενοι σοβαρούς κινδύνους λόγω της τοξικότητάς τους! Συζητήθηκε τότε η προοπτική να συγκροτηθεί νέα επιτροπή, στην οποία θα συμμετείχαν και πανεπιστημιακοί, κάτι όμως που έμεινε στα χαρτιά. Επειδή η Κτηματική Υπηρεσία πίεζε και μάλιστα λίγους μήνες μετά έβγαλε σε δημοπρασία το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται το κτίριο, δόθηκε η εντολή σε υπαλλήλους της Νομαρχίας να απομακρύνουν τα υλικά, χρησιμοποιώντας ένα φορτηγό.
Ούτε και αυτοί όμως, όπως ήδη επισημάναμε, δέχθηκαν να μπουν στο κτίριο και χρειάστηκε η προχθεσινή πυρκαγιά για να έρθουν όλα τα παραπάνω στο προσκήνιο.
DDT να… φάνε και οι κότες
Αναζητώντας στις Διευθύνσεις Πρόνοιας και Δημόσιας Υγείας της ΝΑΙ τις πληροφορίες, που σχετίζονται με το θέμα επιβεβαιώθηκε ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν από τις υπηρεσίες για την αποθήκευση διαφόρων υλικών, μεταξύ αυτών και των υλικών που χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση των κουνουπιών.
Αν και κανείς δε θέλησε να πει με βεβαιότητα τι είδους χημικά παρέμεναν επί δεκαετίες στο κτίριο, η εκτίμησή τους για την πιθανότερη εκδοχή είναι πως στην καμένη πλέον αποθήκη, υπήρχαν μεγάλες ποσότητες από το απαγορευμένο και καρκινογόνο φυτοφάρμακο DDT.
Αυτό άλλωστε χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και στο παρελθόν και στη χώρα μας, για την καταπολέμηση των κουνουπιών, αλλά και δια… πάσαν νόσον.
Το αμαρτωλό ζιζανιοκτόνο
Το DDT έχει ενοχοποιηθεί από τη δεκαετία του ’70 κιόλας για πρόκληση καρκίνου. Το DDT είναι ένα ζιζανιοκτόνο που δεν έγινε γνωστό μόνο για την αποτελεσματικότητά του ενάντια στα κουνούπια, που πράγματι ήταν εξαιρετική, αλλά για τις τρομερές του συνέπειες στην υγεία των ανθρώπων.
Το DDT ανακαλύφθηκε το 1874, αλλά η δράση του ενάντια στα κουνούπια ανακαλύφθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Χρειάστηκε μία 20ετία αλόγιστης χρήσης για να παραχθούν οι αναγκαίες επιστημονικές μελέτες που απέδειξαν ότι το DDT προκαλεί καρκίνο, αλλά και μία σειρά άλλων ασθενειών-παθήσεων, όπως διαβήτη, άσθμα, ακόμη και τερατογενέσεις.
Πηγή Ελευθερία.
Aναρτηθήκε από το Epirus-Ellas.
