Με μία τακτική «υψηλού ρίσκου» σε διπλωματικό και γεωπολιτικό επίπεδο,
η Τουρκία περνάει στην αντεπίθεση απέναντι στο Ισραήλ. Το τουρκικό σήριαλ, για το οποίο τόσα γράφηκαν και ειπώθηκαν το τελευταίο διάστημα, είναι ίσως μόνο η κορυφή του παγόβουνου, το «ορατό» σε ένα «παιχνίδι» που βρίσκεται σε εξέλιξη και ίσως να στοχεύει στο πιο μακρινό Ιράν. Να στοχεύει στην ανάδειξη της Τουρκίας ως της χώρας εκείνης σε ένα «αφιλόξενο» περιβάλλον, στο οποίο η Ιρανική εξουσία θα μπορέσει να ακουμπήσει και να συνομιλήσει. Μόνο τυχαίος δεν είναι ο αποκλεισμός του Ισαρήλ από τις κονές Τουρκο – Συριακές ασκήσεις, όπως επίσης μόνο τυχαίοι δεν είναι οι χειρισμοί στην προσπάθεια της ηγεσίας της χώρας για να αναδειχθεί η Τουρκία σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη, μέσω της οποίας θα μπορούν να γίνονται όλες οι συνομιλίες με το Μουσουλμανικό κόσμο. Έτσι, όλα θα «φιλτράροναι», όλα θα ελέγχονται και η χρησιμότητα… χρησιμότητα. Από αυτή την αλλαγή στην τουρκική στρατηγική πήραμε μία πρόγευση πέρισυ το Δεκέμβριο – Ιανουάριο με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα. Το «one minute» που είπε ο Ερντογάν στον Πέρες στο Νταβός είναι η επιτομή αυτής της πολιτικής. Κανείς δεν θα μπορεί να μιλάει και να λέει ότι θέλει, όταν η Τουρκία είναι μπροστά. Αλλά, όπως είπε και ο Ερντογάν «η Τουρκία ουδέποτε στην ιστορία της στάθηκε δίπλα στους διώκτες. Υποστήριζε πάντα τους καταπιεσμένους». Τώρα αν ξέχασε Πόντιους και Αρμένιους, αυτό είναι μία άλλη παράμετρος που δεν χωρά στη νέα τουρκική αυτοκρατορία που χτίζεται…
