Η «Ελλοπία» των Ιώνων στις «Ηροδότου Ιστορίες», ο «Αιδεψός» στα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη, η Αedepso στις «Νaturalis Hstoriae» του Πλίνιου, η Αιδηψός στα «Γεωγραφικά» του  Στράβωνα, «Της Ευβοίας ο Αιδηψός συ τα θερμά» του Πλουτάρχου, ο Λειψός της λαϊκής παράδοσης και το Ληψό του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, δεν είναι παρά μιας μακρόχρονης ιστορίας αναφορές στην ίδια πόλη, στη Λουτρόπολη της Αιδηψού. Παραμένει άγνωστο το πότε και από ποιους κτίστηκε, το βέβαιο είναι ότι τα θερμά νερά της ήταν γνωστά πριν από τον 4ο π.Χ. αιώνα, αφού σύμφωνα με τις περιγραφές του Στράβωνα, ονομαζόταν «Θερμά Ηρακλέους». Αναφέρεται στην μυθολογία, ότι η θεά Αθηνά, ζήτησε από τον Ήφαιστο να δώσει τα θερμά νερά στην περιοχή ώστε εκείνη να τα χαρίσει στον Ηρακλή. Την υδροθεραπεία ως μέθοδο ίασης πολλών ασθενειών, εισήγαγε ο Ιπποκράτης στα μέσα του 5ου αιώνα. Η καινοτομία αυτή, υπήρξε πολύ επιτυχής και τα Ασκληπιεία μετατρέπονται σε κανονικά ιατρεία, όπου η Λουτροθεραπεία ασκείται με σύστημα και μέθοδο, και καθιερώνεται ως βασική σχεδόν ανάγκη υγιών και μη. Το αποκορύφωμα της δόξας της το γνωρίζει στα χρόνια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας. Ο Πλούταρχος στο βιβλίο του «Βίος Σύλλα» αναφέρεται διεξοδικά, τόσο στις φυσικές καλλονές και στην πλουσιότατη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής της Αιδηψού, όσο και στα ονομαστά συμπόσια, που σχεδόν πάντοτε συνοδεύουν τη λουτροθεραπεία. Εκεί, παράλληλα με την παράθεση εξαιρετικής ποιότητας και μεγάλης ποικιλίας εδεσμάτων, οι λουόμενοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν και την πνευματική τροφή που πρόσφεραν οι ολονύκτιες συζητήσεις. Δεν αργεί όμως να διαστρεβλωθεί ο ρόλος της υδροθεραπείας, όπως εξάλλου συνέβη και με  τους περισσότερους τομείς του τρόπου ζωής των Ρωμαίων. Οι χώροι των λουτρών μετατρέπονται σε χώρους οργίων και ακολασίας, πράγμα που οδήγησε με την επικράτηση του Χριστιανισμού σ΄έναν αμείλικτο διωγμό εναντίον όλων των λουτροθεραπευτηρίων.΄Ετσι, για πολύ καιρό οι λουτροπόλεις, όπως η Αιδηψός θεωρούνται καταραμένες και ερημώνουν. Με την πάροδο του χρόνου και την άμβλυνση των παθών ,ο ίδιος ο Χριστιανισμός αναγνωρίζει την αξία της υδροθεραπείας. Πολλές μονές ιδρύονται κοντά σε λουτροπόλεις και επικρατεί μάλιστα η άποψη ότι το νερό ξεπλένει τα αμαρτήματα. Ο Μεσαίωνας και η Τουρκοκρατία δεν μας δίνουν στοιχεία ανάπτυξης ή παρακμής ενώ οι ιστορικές αναφορές αρχίζουν από το 1835 οπότε και έγινε η απελευθέρωση από τους Τούρκους. Στο τέλος του 19ου αιώνα το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος ξεκινά την πορεία ανασυγκρότησής του και φυσικά την ίδια πορεία ακολουθούν και τα Λουτρά της Αιδηψού.Το ρυμοτομικό σχέδιο της καινούριας πόλης ανατέθηκε σε Βαυαρούς επιστήμονες και έγινε με πρωτοβουλία της Βασίλισσας Όλγας, σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα και το πρώτο Ελληνικό δείγμα πολεοδόμησης ,που ήταν η γειτονική της Λουτρόπολης πόλη των Ωρεών, που είχε αναλάβει η προκάτοχός της , Βασίλισσα Αμαλία. Η Βασίλισσα Όλγα σύζυγος του Βασιλιά Γεώργιου του Α΄ είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην πόλη, όπου και ίδρυσε το ομώνυμό της ορφανοτροφείο εκείνη την εποχή, φιλοξενήθηκε δε το 1907 για κάποιο χρονικό διάστημα στο ξενοδοχείο «ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ». Η τουριστική ανασυγκρότηση αρχίζει ουσιαστικά το 1896 όταν ο μεγαλοϊδιοκτήτης Ερρίκος Τομπάζης κτίζει το πρώτο σύγχρονο ξενοδοχειακό συγκρότημα, το ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ. Με το ξεκίνημα του 20ου αιώνα τα ξενοδοχεία αρχίζουν να κτίζονται το ένα μετά το άλλο  «ΗΡΑΚΛΕΙΟ», «ΣΤΑΔΙΟΝ», «ΑΙ ΠΗΓΑΙ», «ΑΙΓΛΗ», «ΑΥΡΑ», «ΑΚΤΗ» και «ΙΣΤΙΑΙΑ» είναι μερικά από αυτά. Συγχρόνως δημιουργούνται ιδιωτικά υδροθεραπευτήρια για να καλύψουν τις ανάγκες των λουομένων καθώς και πολυτελή εστιατόρια και ταβέρνες, κέντρα διασκεδάσεως με ζωντανή μουσική και φημισμένα ορχηστρικά συγκροτήματα. Η λουτρόπολη της εποχής εκείνης είναι το σημαντικότερο κέντρο εσωτερικού και εξωτερικού τουρισμού. Επώνυμοι εφοπλιστές, βιομήχανοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι, περνούν στιγμές ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς και η λουτρόπολη γίνεται γνωστή πέρα από τα Ελλαδικά σύνορα. Η φήμη της είναι χαρακτηριστική την Belle Epoque. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωστής Παλαμάς ,η μεγάλη Μαρίκα Κοτοπούλη ήσαν μερικοί από τους επιφανείς επισκέπτες της. Από το 1912 μεταφέρεται στα Λουτρά η έδρα του Δήμου και με τη συμβολή των προσφύγων της Μικράς Ασίας που έφθασαν μετά το ΄22,δίνεται νέα ώθηση στην ανάπτυξη της πόλης στους τομείς της αλιείας, της γεωργίας και του εμπορίου. Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής τα κοσμοπολίτικα λουτρά στέκονται τυχερά .Ο κατοχικός στρατός χρησιμοποιεί τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα ως καταλύματα για την υποδοχή τραυματιών και έτσι γλιτώνουν την καταστροφή. Μεταπολεμικά δεν αργούν να γίνουν και πάλι πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών. Αυτή τη φορά από την ακμάζουσα Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ευρώπη και την Αμερική, άνθρωποι της πολιτικής, της τέχνης  και του πλούτου όπως ο Τσώρτσιλ, ο Ωνάσης ,η Μαρία Κάλλας ,η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Ομάρ Σαρίφ, ο Κώστας Βάρναλης περνούν ευχάριστες ώρες διαμονής και διασκέδασης , ενώ ο Μενέλαος Λουντέμης στην εφηβεία του, γράφει το έργο του «Καληνύχτα Ζωή» εργαζόμενος ως σερβιτόρος. Ο Δημήτρης Ψαθάς και ο Φωκίωνας Δημητριάδης διασκεδάζουν πειράζοντας ο ένας τον άλλο στον κήπο της Αίγλης λίγο αργότερα. Πριν το 1959 η πρόσβαση στη Λουτρόπολη ήταν αρκετά δύσκολη. ΄Επρεπε από την Αθήνα να φτάσεις με τραίνο κυρίως στη Χαλκίδα και από εκεί με πλοίο στα Λουτρά. Λόγω έλλειψης κατάλληλης προβλήτας, το πλοίο αγκυροβολούσε στ΄ανοιχτά και οι επιβάτες με τις αποσκευές τους έφταναν με βάρκες στην παραλία. Από το τέλος της δεκαετίας του ΄50 που έγινε η σύνδεση με πορθμειακή γραμμή, στη θέση Αρκίτσα του νομού Φθιώτιδας, η πρόσβαση έγινε πολύ εύκολη. Έτσι δίνεται η δυνατότητα σε χιλιάδες επισκέπτες να έρθουν και να απολαύσουν το όμορφο φυσικό περιβάλλον μιάς πόλης με πλούσια ιστορία και κοσμοπολίτικο παρελθόν αλλά και με ελπιδοφόρο μέλλον. |
