7.10.09

7 οκτ 2009

Νέο φάρμακο βάζει φρένο σε διαβήτη και καρδιά


Η παρακαλτσιτόλη μειώνει κατά 40% τους θανάτους από καρδιαγγειακή νόσο και «φρενάρει» την εμφάνιση νεφροπαθειών σε διαβητικούς.

Μείωση έως και 40% των θανάτων από καρδιαγγειακή νόσο, αλλά και «φρένο» στην εμφάνιση νεφροπαθειών σε διαβητικούς ασθενείς επιχειρεί να βάλει νέο φάρμακο. Πρόκειται για την ουσία «παρακαλτσιτόλη», η οποία αποδεικνύεται ότι δρα, όπως η βιταμίνη D, ελαττώνοντας την υπερτροφία της καρδιάς σε ασθενείς, που υποβάλλονται σε χρόνια αιμοκάθαρση, και βελτιώνοντας σημαντικά την καρδιακή ανεπάρκεια.

Η παρακαλτσιτόλη μοιάζει με τη βιταμίνη D, η έλλειψη της οποίας αυξάνει κατά 60% τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου, ενώ σε διαβητικούς ασθενείς το ποσοστό του κινδύνου διπλασιάζεται.

Έως τώρα ήταν γνωστό ότι είχε ευεργετική δράση στα νοσήματα των οστών και την ανάπτυξη του σκελετού των παιδιών. Αποδεικνύεται, όμως, ότι έχει κι άλλες δράσεις, όπως αντιυπερτασική και νεφροπροστατευτική.

Στο ρόλο της ουσίας αυτής θα αναφερθεί ο καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Pritzker και διευθυντής της Μονάδας Νοσημάτων Υπέρτασης του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Γεώργιος Μπάκρης, σε ανακοίνωσή του στο 1ο διεθνές συνέδριο, με θέμα «Εξελίξεις στη Διαβητική Νεφροπάθεια», που διοργανώνει στις 9 και 10 Οκτωβρίου, στο ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς», η Α' Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Ήδη, με επικεφαλής τον κ. Μπάκρη, ο οποίος αύριο αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας τους ΑΠΘ, βρίσκεται σε εξέλιξη παγκόσμια, πολυκεντρική μελέτη με την ονομασία «VITAL», στην οποία συμμετέχουν 281 ασθενείς -τρεις από τη Θεσσαλονίκη- και έχει στόχο να αποδείξει και κλινικά την ευεργετική δράση της παρακαλτσιτόλης.

Τα πρώτα συμπεράσματα είναι ικανοποιητικά, ενώ η μελέτη θα ολοκληρωθεί στο τέλος του χρόνου.

Όπως ανέφερε ο καθηγητής Παθολογίας-Νεφρολογίας ΑΠΘ, Δημήτριος Γρέκας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που δόθηκε με αφορμή το συνέδριο, η παρακαλτσιτόλη μειώνει το ποσοστό θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο κατά 40% και αυξάνει την επιβίωση των ασθενών.

Επίσης, συμβάλλει στη μείωση του καρδιονεφρικού συνδρόμου, το οποίο αποτελεί απειλή για τους διαβητικούς, διότι προκαλεί ταυτόχρονη βλάβη σε καρδιά και νεφρούς.

«Οι ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νεφρική νόσο παρουσιάζουν συγχρόνως και στεφανιαία νόσο σε ποσοστό 40% και υπερτροφία της αριστερής κοιλίας και καρδιακή ανεπάρκεια σε ποσοστό 75%. Ευελπιστούμε ότι εντός του 2010 θα έχουμε τα θετικά αποτελέσματα από το νέο φάρμακο, το οποίο θα χορηγείται προληπτικά, πριν οι νεφροί υποστούν βλάβη εξαιτίας του διαβήτη», επισήμανε ο κ. Γρέκας.

Νεφρωσικό σύνδρομο

Η απώλεια μεγάλης ποσότητας λευκώματος στα ούρα, δηλαδή πάνω από 3 gr το 24ωρο (το επιτρεπόμενο όριο δεν πρέπει να ξεπερνά τα 100-150 μιλιγκράμ) προκαλεί το νεφρωσικό σύνδρομο.

«Στο νεφρό υπάρχουν κύτταρα που «πατούν» στη βασική μεμβράνη του και γι' αυτό ονομάζονται ποδοκύτταρα. Αυτά δημιουργούν ένα προστατευτικό τείχος, ώστε να μην καταλήγει το λεύκωμα στα ούρα. Όταν, όμως, τα ποδοκύτταρα υποστούν βλάβη, τότε το λεύκωμα καταλήγει στα ούρα κι έχουμε νεφρωσικό σύνδρομο», εξήγησε ο κ. Γρέκας.

Νέα έρευνα, που πραγματοποιείται στο νεφρολογικό τμήμα του γενικού νοσοκομείου Μασαχουσέτης της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Harvard κι έχει τίτλο «Πρόγραμμα στην σπειραματονεφρική νόσο» στοχεύει στη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο μπορεί να προστατευτεί ένας διαβητικός από το νεφρωσικό σύνδρομο.

Οι επιστήμονες στη Μασαχουσέτη, κάνοντας πειράματα σε ποντίκια, εντόπισαν ορισμένα κανάλια ασβεστίου, τα οποία ευθύνονται για τις βλάβες στα ποδοκύτταρα. Εάν το εύρημα αυτό επιβεβαιωθεί και στις κλινικές μελέτες, που θα ακολουθήσουν σε βιοψίες ασθενών, τότε θα δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα της πρωτεϊνουρίας.

Παράγοντες κινδύνου στη διαβητική νεφροπάθεια

Η διαβητική νεφροπάθεια είναι η σημαντικότερη επιπλοκή που εμφανίζουν οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και αποτελεί τη συχνότερη αιτία νεφρικής νόσου τελικού σταδίου στο δυτικό κόσμο, καθώς αφορά περίπου τους μισούς αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς.

Πρώιμη εκδήλωσή της αποτελεί η μικρολευκωματινουρία, η οποία επιδεινώνεται με την εξέλιξη της νεφρικής νόσου. Τόσο η λευκωματινουρία, όσο και η χρόνια νεφρική νόσος, αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα.

Η συνύπαρξη άλλων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως η αρτηριακή υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία, η παχυσαρκία, η αντίσταση στην ινσουλίνη, το κάπνισμα, είναι συχνή στους αρρώστους με διαβητική νεφροπάθεια και οδηγεί σε επιτάχυνση της εξέλιξης της νεφρικής νόσου και περαιτέρω αύξηση του κινδύνου για αγγειακά συμβάματα, όπως έμφραγμα μυοκαρδίου και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.

«Η αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι επιθετική και πολυπαραγοντική με ταυτόχρονη προσπάθεια για επίτευξη αυστηρού ελέγχου της γλυκόζης αίματος και των άλλων προαναφερθέντων παραγόντων κινδύνου, κυρίως της αρτηριακής πίεσης. Η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης είναι συχνά δυσχερής στους συγκεκριμένους ασθενείς και απαιτεί συνδυασμό πολλών φαρμάκων, μεταξύ των οποίων και φαρμάκων που εμφανίζουν προστατευτικές δράσεις και πέραν του αντιυπερτασικού τους αποτελέσματος, όπως τα φάρμακα που αποκλείουν το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης», επισήμανε ο αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας ΑΠΘ, Απόστολος Χατζητόλιος.

Νεότερο αντιυπερτασικό φάρμακο στην κατηγορία αυτή, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2008 και εμφανίζει σύμφωνα με τις πρώτες διεθνείς μελέτες ωφέλεια σε ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια, είναι η «αλισκιρένη».

Η αλισκιρένη, εκτός από τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, ελαττώνει την μικρολευκωματινουρία και ασκεί νεφροπροστατευτική δράση.

tv-greek