ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 16 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2009
Ο δρόμος του μεταξιού από... φθηνά εργατικά χέρια
Θα παρατηρούσε βεβαίως κανείς ότι από την εποχή της κινεζικής δυναστείας των Χανεδώ και 2.200 χρόνια...- το ελληνικό λιμάνι αποτελούσε κομβικό σταθμό στους περίφημους «Δρόμους του Μεταξιού», τις θαλάσσιες και στεριανές διαδρομές, δηλαδή, που ακολουθούσε το διασημότερο και πολυτιμότερο τότε εξαγωγικό προϊόν της Κίνας για να φθάσει στις ευρωπαϊκές αγορές. Τότε ήταν το μετάξι. Τώρα είναι... τα πάντα. Διότι ελέω παγκοσμιοποίησης και μετεγκαταστάσεων μονάδων παραγωγής δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την έδρα των επιχειρήσεων, ακόμη και προϊόντα εμβληματικών ευρωπαϊκών βιομηχανιών, καταλήγουν να... εισάγονται στην Ευρώπη από την Ασία, κατασκευασμένα από πάμφθηνα χέρια Ασιατών.
Τότε οι λόγοι για τους οποίους ο Πειραιάς ήταν σημαντικός για τους Κινέζους ήταν σχεδόν αποκλειστικά γεωγραφικοί. Ισχύουν και σήμερα, αφού οι κλιματικές αλλαγές - ευτυχώς...- δεν έχουν ακόμη μετατρέψει τον Πειραιά σε υποβρύχια πόλη. Θέλοντας και μη, ακόμη και αν δεν είχε την τεχνολογική και εμπορική ανάπτυξη και την εμπειρία που έχει αποκτήσει προϊόντος του χρόνου, το ελληνικό λιμάνι θα «ξεφύτρωνε» μπροστά από την πλώρη των καραβιών της Cosco και των άλλων εταιρειών που φέρνουν τα κινεζικά «ευρωπαϊκά» προϊόντα στις χώρες καταγωγής τους- εντάξει... εντάξει... μαζί με πολλά άλλα αμιγώς κινεζικά, ακριβέστερα ασιατικά, αλλά και αμερικανικά, επώνυμα και γκλαμουράτα!
Π έραν των γεωγραφικών πλεονεκτημάτων, που παραμένουν κεφαλαιώδη αιώνες ολόκληρους, την τελευταία δεκαετία ο Πειραιάς κατάφερε να αποκτήσει και κεφαλαιώδη οικονομικά πλεονεκτήματα. Και αυτά έχουν να κάνουν βέβαια με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και - επιπλέον!- στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, που είναι η ζώνη του ευρώ. Από οικονομικής και νομισματικής απόψεως, φθάνοντας ένα κοντέινερ της Cosco στον Πειραιά είναι σαν να έχει φθάσει στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Μόναχο. Ακόμη και στο Ελσίνκι! Και βέβαια είναι σαν να έχει φθάσει στη Σόφια, στο Βουκουρέστι και στο Βελιγράδι. Διότι η Cοsco εξαρχής- από τον Ιούνιο του 2008- αποκάλυψε ότι επιθυμεί «να επενδύσει στον Πειραιά για να καταστήσει το λιμάνι πρωταρχικό διαμετακομιστικό κόμβο των κινεζικών προϊόντων προς τα Βαλκάνια και την υπόλοιπη Ευρώπη».
Η προ 16 μηνών ανακοίνωση της Cosco αποκαλύπτει και τα εμπορικά πλεονεκτήματα του λιμανιού του Πειραιά. Και τα πολιτικά. Διότι οι προνομιακές εμπορικο-πολιτικές σχέσεις που διατηρεί η Ελλάδα με τα Βαλκάνια διευκολύνουν τη διείσδυση της Κίνας στις καταναλωτικώς διψασμένες βαλκανικές αγορές. Τα πολιτικά πλεονεκτήματα του Πειραιά αποκαλύπτονται, βεβαίως, και από πρόσφατες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ΖΙΜ, μιας εκ των μεγαλυτέρων εταιρειών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο. Στόχος της ΖΙΜ είναι να καταλήξει να διακινεί 100.000 ετησίως κοντέινερ μέσω του Πειραιά. Η ισραηλινή εταιρεία έχει καταστήσει σαφές ότι η παρουσία της στον Πειραιά είναι επιτακτική, δεδομένου ότι χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια το ελληνικό λιμάνι ως «δεύτερο κεντρικό λιμένα» σε περιπτώσεις κατά τις οποίες εχθροπραξίες ή άλλες δράσεις που επηρεάζουν τη βιομηχανία λαμβάνουν χώρα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
ΑΛ. ΚΑΨΥΛΗΣ
ΒΗΜΑ
