-Παίρνοντας αφορμή από σχετικό άρθρο του κ. Δ. Σταύρου, που δημοσιεύεται σήμερα στο blog "taxalia" θέλουμε και εμείς να εκφράσουμε τη σύμφωνη γνώμη μας για το δικαίωμα της αμύνης, που δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ.
-Ο Νομοθέτης στο σχετικό περί αμύνης άρθρο του ποινικού Κώδικα, αναφέρει ότι "δεν ειναι άδικος η εν αμύνη τελουμένη πράξις" και διευκρινίζει, ότι " Άμυνα είναι η υπό του ατόμου , προς υπεράσπισιν από αδίκου και παρούσης επιθέσεως απευθυνομένης κατ αυτού ή άλλου, αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου.Το αναγκαίον μέτρον της αμύνης, κρίνεται εκ του βαθμού του επικινδύνου της επιθέσεως, του είδους της απειλουμένης βλάβης, του τρόπου και της εντάσεως της επιθέσεως και των λοιπών περιστάσεων"
-Το ερώτημα είναι : αφού η άμυνα είναι υποχρέωση, δικαίωμα, καθήκον με ποία λογική εμποδίζεται η άσκησις αυτού του δικαιώματος δια της απαγορεύσεως της νομίμου οπλοκατοχής και οπλοχρησίας υπό των ιδιωτών, εκείνων που ουδέποτε απησχόλησαν την δικαιοσύνην δια παρανόμων κ.λ.π. πράξεων;
-Βεβαίως υπάρχει το δικαίωμα οπλοκατοχής σε όλους τους πολίτες , κυνηγετικών όπλων. Εκείνο που αίρει όμως το δικαίωμα αυτό - εμμέσως- είναι το δικαίωμα της οπλοχρησίας και μάλιστα εν αμύνει ! Δηλαδή δεν επιτρέπεται εις τον πολίτην να χρησιμοποιήσει το -έστω- κυνηγετικόν όπλον του, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον εισβολέα στο σπίτι του, του οποίου οι προθέσεις είναι μεν αδιευκρίνιστες πλήρως, πλήν πάντοτε υπάρχει ελοχεύον το ενδεχόμενον οπλοχρησίας υπ αυτού και ο θανάσιμος ή μή τραυματισμός των θυμάτων και εν πάσει περιπτώσει το άτομον αυτό είναι το επιτιθέμενον...
-Σαφής υπάρχει η υποχρέωσις του αμυνόμενου να προστατεύσει εκ του αδίκου της επιθέσεως και τα μέλη της οικογενείας αυτού-πλήν του εαυτού του. Το είδος της απειλουμένης βλάβης δεν είναι εκ των πραγμάτων δυνατόν να προσδιορισθεί, οπότε σαφώς πρέπει να θεωρηθεί ότι πρόκειται περί της ιδίας της ζωής των απειλουμένων εκ της εισβολή εις την οικίαν των του δράστου.
-Κατά τη γνώμη μας, οφείλει η Πολιτεία να διευκρινίσει και να οριοθετήσει σε νέα πλαίσια τα όρια της αμύνης των υφισταμένων επίθεσιν ληστών εις την ιδίαν αυτών κατοικίαν.Αυτό θα περιόριζε εις το ελάχιστον τις περιπτώσεις εισβολής ληστών σε οικίες των οποίων οι ένοικοι θα ήσαν εντός.
-FN
